Maar ik zal naar beneden gaan vanuit deze luchtige ruimte, deze snelle witte vrede, deze stekende uitgelatenheid, En de tijd zal om mij heen sluiten, en mijn ziel beweegt op het ritme van de dagelijkse ronde. Maar nu ik het weet, zal het leven niet zo dichtbij komen, en ik zal altijd de tijd om me heen voelen ravelen. Voor een keer stond ik In de witte, winderige aanwezigheid van de eeuwigheid. p>
Andere keren werpt klimmen je in het hart van je eigen leven, wat het enige is dat er echt toe doet. Om te weten waar dit boek echt over gaat - want techniek is, net als professionaliteit, slechts een middel om een doel te bereiken - sta begin mei op een zonnige zaterdagochtend vroeg op. Loop door de Manifold Valley naar de bodem van Beeston Tor. Een kauw cirkelt uit de rots. Op de steile, verslechterende terrassen beneden hoopt zich witte doornbloesem op de kale zwarte takken. Alles komt uit de thermische lag van de winter. Sta daar terwijl de zon je rug begint te verwarmen, luister naar de geluiden van de vallei als deze wakker wordt - een specht die klinkt als een speelgoedgeweer, een voetstap in de droge rivierbedding. Denk aan alle dingen die je in de week hebt moeten doen, zodat je nu hier kunt zijn. Reik dan langzaam uit en raak de rots aan met de vlakke hand. Laat het je oog naar boven leiden. Daar leef je weer.
Ron Fawcett 1987
De koude, frisse ochtenden, wanneer de mist uit de grijze heuvels kruipt en de kracht van de dageraad in het bloed zit, de warme zonovergoten ruimtes op de middag, de paarse schemering wanneer het veld een soort land wordt ten oosten van de zon en ten westen van de maan, vol feeënlichtjes en mysterieuze schaduwen, de bittere nacht waarin de zuidelijke sterrenbeelden aan de diepe hemel schitteren - hij die ze ooit heeft gezien, moet de herinnering voor altijd dragen. Het zijn zulke dingen, en niet honger en dorst en vermoeidheid, die in de geest van een mens blijven. Voor de liefhebber van natuur en wilde dingen ... is het geen wonder dat na deze tijd thuis en ambitie en een comfortabel leven gradaties lijken van het oneindig kleine. En de anderen, die slechts korte bezoekers zijn, zullen onvergetelijke foto's met zich meedragen om hen op het werk te prikkelen en ze uit alle geduld met een binnenwereld te halen - het bivak onder de sterren op het hoge veld, of een geheime vallei van de bosstruik , of de lange rijen heuvels die achter Lyndenburg in de zonsondergang kruipen.
John Buchan. De Afrikaanse kolonie. 1903.
De klimmers rennen, springend over plassen op weg naar hun eensterrenhotels. Ze weten dat de bedden en matrassen waar ze naar op weg zijn waarschijnlijk ouder zijn dan zijzelf. Maar op zulke plekken kan men echt dromen, vooral als het buiten regent. Dan kan men de droom van de oude klimmer dromen van de franse meisjes, die te jong en te mooi zijn, en de geweldige beklimmingen die te hoog en te moeilijk zijn.
Wat zou er van Georg Winkler zijn geworden als hij was teruggekeerd van de Weißhorn? Toen zijn plan om te klimmen met prof. Eugen Guido Lammer was uitgekomen? Niemand weet het. Wat we wel weten is dat hij in een brief aan Lammer schreef: en niet zelden merk ik dat ik, zonder gedachten, naar een goed boek staar, totdat ik wakker word uit een droom van touwen, stijgijzers, mist en rotswanden.
Op dit punt hebben de opwinding en schoonheid van het moment 100% bereikt. Meer is niet mogelijk, maar kan alleen veranderen in de opwinding en schoonheid van rotsklimmen.
Hermann Magerer klimt naar het begin van de Badile-noordkam in de Bregalia.
"Het is zo moeilijk om niets te accepteren ... Je zou graag willen weten hoe de dingen echt voorbij het leven gaan, wees er zeker van dat het niet allemaal een grote grap is, maar, hoe groot die ook is, hoe kan een grap overleven voor millennia? Kijk hoe mooi de sterren aan de kolenzwarte lucht zijn, die kleine fonkelende edelstenen, die kleine fantastische werelden. Je hebt de schepping voor je ogen, hier, op dezelfde berg die je het leven kost en je kunt niet haten, zelfs nu niet. En als de waarheid echt hier is, tussen deze piramides van graniet? ' 9.10.2007
Rene Desmaison, overleden 28.9.2007: Uit zijn boek "342 Hours on the Grandes Jorasses"
Ik bouwde mijn huis vlakbij het dorp , maar hoor de paarden en wagens niet. Hoe is dit überhaupt mogelijk? Als je hart van de wereld is gescheiden, heb je vrede met jezelf. Bij het oostelijke hek pluk ik chrysant, kijk naar de bergen in het zuiden. De frisse lucht in de avond, wanneer vogels vliegen om te nestelen. In al deze dingen zit een diepe betekenis, die ik echter niet onder woorden kan brengen.
Van een drinklied uit T'ao Ch'ien 365-427 n.Chr.
Er zijn twee dingen nodig voor geluk: een intact landschap en een goede klimpartner.
... elk stukje ongerepte natuur dat er nog over is, elk stukje park, elk stukje aarde die nog over is, moet worden uitgeroepen tot wildernisgebied als een blauwdruk van hoe het leven oorspronkelijk bedoeld was, om ons eraan te herinneren. Een wandeling met een witte bosjesman.
Laurents van der Post.
Het immense verlangen om de aarde niet alleen te beschermen, maar ook te rehabiliteren. Een wandeling met een witte bosjesman.
Laurents van der Post.
Als de grote beesten verdwenen zijn, zal de mens zeker sterven door een grote eenzaamheid van geest.
Chief Seattle van de Neg Percé 1884.
Afwijking van de natuur is een afwijking van geluk.
Samuel Johnson (1709-1784).
"Ik zou liever as dan stof zijn! Ik heb liever dat mijn vonk uitbrandt in een schitterende vlammen dan zou het moeten worden verstikt door droogrot. Ik zou liever een voortreffelijke meteoor zijn, elk atoom van mij in een prachtige gloed, dan een slaperige en permanente planeet. De juiste functie van de mens is te leven, niet te bestaan. Ik zal niet verspil mijn dagen door te proberen ze te verlengen. Ik zal mijn tijd gebruiken. "
Jack London Opgedragen aan de bemanning van de Columbia
Als het over rotsklimmen ging, zeiden mensen vaak: "Jij moet een doodswens hebben. " Ik legde uit dat het echt een "levenswens" was en hoewel dat klopt, heb ik het nooit genoeg gevoeld - dus hier is mijn antwoord: wat er gebeurt, is een bewuste daad van gekte. Wat je ziet, is een puntgerichte focus gecombineerd met een waanzinnige overgave op een zodanige manier dat spookbeelden van de dood en de verheerlijkingen van het leven met elkaar in botsing komen op een of ander kruispunt. De vonken die uit die botsing vliegen, zijn als kleine scherven van God. Als je ze langer dan 5 seconden in je hoofd kunt houden, kun je alles begrijpen dat ooit was of zal zijn.
Jerry Dodgen.